نقش میانجی جوّ اخلاقی سازمان در رابطه بین عدالت سازمانی با سکوت و بی تفاوتی سازمانی معلمان

هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی جوّ اخلاقی سازمان در رابطه بین عدالت سازمانی با سکوت و بی تفاوتی سازمانی معلمان است. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی می­باشد. جامعه آماری 480 نفر  از معلمان مرد شهرستان آذرشهر در سال 1394-95  بودند که  220 از آنها با استفاده از جدول مورگان به روش تصادفی طبقه­ای نسبتی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از چهار پرسشنامه­ عدالت سازمانی نیهوف و مورمن(1993)، پرسشنامه بی­تفاوتی سازمانی دانایی­فرد و همکاران(2011)، پرسشنامه سکوت سازمانی وکلا و دیمیتریس(2005) و پرسشنامه جو اخلاق سازمانی ویکتور و کولن(1998)  استفاده شد. داده‌ها به‌وسیله نرم‌افزارهای آماری  مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد؛ ضریب مسیر سکوت سازمانی به عدالت سازمانی قبل و بعد از حذف مسیر به ترتیب 26/0 ، 32/0 معنادار می­باشد، ضریب مسیر بی‌تفاوتی سازمانی به عدالت سازمانی به ترتیب  18/0- ،  44/0- معنادار می­باشد و ضریب مسیر جو اخلاقی سازمانی برای پیش‌بینی سکوت سازمانی به ترتیب  66/0 ، 66/ 0 معنادار است. همچنین عدالت سازمانی چه  به‌ صورت مستقیم و چه با میانجیگری جو اخلاقی سازمان می‌تواند سکوت سازمانی را پیش‌بینی کند اما عدالت سازمانی فقط به‌صورت مستقیم و نه با میانجیگری جو اخلاقی سازمانی، بی‌تفاوتی سازمانی را پیش‌بینی کند.